Ogrodzenie

Szczeniak

Młody wilk przydreptał skonany do ogrodzenia. W oczach iskrzyły mu łzy, a w głowie dudniły słowa ojca. Spojrzał na siatkę, i nazbyt się przeraził. Bo jak to małe, bezradne stworzenie ma przez to przejść. Przeskoczyć ani rusz, za mały jest. Trzeba spróbować podkopu.
Plan nie wypalił. No nic, trzeba zaryzykować.
Szczeniak parę razy rzucał się na siatkę, aż w końcu zawył z bólu. Zdesperowane stworzenie zaczęło kopać w gruncie, byle tylko przejść na druga stronę. Potem młodzik poszerzył przejście, i wszedł na teren parku. Trzeba było tylko znaleźć odpowiednie miejsce. Okami spojrzał na rozciągającą się przed nim przestrzeń. Jeszcze raz przypomniał sobie ojca, i pobiegł.

[z.t]

Delta Południa

Włóczęga przeklęta znów zaprowadziła ją pod bramy Jasper. Znów zmuszona jest do ich pokonania drogą niezbyt wygodną. Skrzywiła się na samą myśl o kopaniu w ziemi. Kimże ona jest? Ogrodnikiem? Cofnęła się o parę kroków i rozejrzała wokoło. Po chwili jej mięśnie spięły się i rozluźniły, wypychając ją do przodu. Pognała kilka metrów, a potem wybiła się w górę. Jej łapy musnęły mur, jednak bez większych problemów znalazła się na drugiej stronie.

z.t

Szczeniak

Podbiegła Kajla.Musneła łapą mór a on poraził ją.
-Wrrr
Zawarczała pokazując kły.Zauważyła małą dzióre pomiędzy słupem a siatką jednak ta była tak mała ,że ptak by się nie zmieścił.Jednak nasze wilczątko jest sprytne.Uczepiło łańcuch do siatkki i ciągneła z całych cił.Nic z tego...Ogrodzenie jest za mocne.Przeszkoczyc nie dam rady a podkop...Nie!Nagle zauważyła kilka kamieni.Przysuneła je od najmniejszego do największego tak jak schodki.Rospędziła się, wskoczyła na największy kamień i...Hop!Udało się jednak spadając upadła na łapę i kulejącym krokiem ruszyła przed siebie...

Delta Północy

W pewien słoneczny dzień na skraj rozległej łąki przyszedł młody wilk...
zobaczył ogrodzenie z kolczastym drutem. Za ogrodzeniem było inaczej, podziwiał doliny, lasy, łąki.
-Ach wejdę po ogrodzeniu-Pomyślał i z zamachu skoczył w prost na druty. W tedy właśnie poraził go prąd. -Ałałała...Dlaczego nie wywiesili tutaj tabliczki z napisem"Uwaga! Obiekt pod wysokim napięciem!"- Wykrzyczał, i bez zastanawiania się przeskoczył płot.

Dorosły

Bleach przybiegł pod ogrodzenie, i zbadał je dokładnie. Jeśli dwunogi coś robią, to porządnie. Nie ma możliwości, zęby tu nie było jakiegoś podstępu... Wilk chwycił w pysk patyk i rzucił go w płot. Jasne, to jest pod napięciem! Cofnął się kilka kroków, wziął rozpęd i skoczył. Gładko wylądował na czterech kończynach wzbijając w powietrze chmurę kurzu.
-Tak lepiej!
I ruszył szybkim truchtem w poszukiwaniu przygody.

Dorosły

Przybiegł tu Kenu.Zbadał otoczenie.Było widac ślady skoku...Były także ślady odskoczenia od ogrodzenia.
-Czekaj...Ktoś to już przeszedł...Przeskoczył...Tak przeskoczył...
Mówił sam do siebie...Niechciał być ranny.W końcu wziął rozbieg.Jednak zahamował.
-Poco mam skakać skoro ktoś już się przez to zranił.
Zauważył gotowe schody.Szybko wpełznął na nie i przeskoczył.Węszył i biegł za śladami.

Dorosły

Letniego południa na horyzoncie pojawiła się wilczyca. Ujrzała nieprzyjemnie wyglądające ogrodzenie przed sobą. Dotknęła delikatnie łapą ogrodzenie
- Wrrrr... - Warknęła Tamashi. Po czym wzięła rozpęd i zdecydowała się przeskoczyć przez przeszkodę. Bez zastanowienia skoczyła i wylądowała na czterech łapach. Rozejrzała się dookoła i zachwyciła się pięknym widokiem, przez chwile oglądała krajobraz i ruszyła przed siebie.

Delta Południa

Z dumą normalną dla tej postaci, ruszyła ona wolno przed siebie, stawiając łapy bezszelestnie, tak by każda nawet trawka zginała się pod nim bezszelestnie.
Gdy na jego drodze pojawiła się pewne znacząca przeszkoda, oczy odruchowo powędrowały ku górze. Kilka myśli strategicznych krążyło po głowie młodego wilka, gdy wreszcie została jedyna sensowna. Mimo iż było to wbrew regułą logiki, mięśnie łap spięły się, by potem gwałtownie wyrzucić samca w przód. Łapy lekko musnęły płot, a przez ciało przebiegł dreszcz. Potem już droga do Jasper stała otworem.

z.t

Dorosły

Pewnego upalnego i parnego poranka wilczyca imieniem Misaki idąc przed siebie natknęła się na nie przyjemnie wyglądającą przeszkodę. Żeby nie marnować czasu Misaki postanowiła przez nią przejść. Oparła przednie łapy na przeszkodzie po czym szybko się od niej odsunęła i zjeżyła sierść
- To bolało, lepiej by było przeskoczyć - pomyślała i zrobiła kilka kroków w tył, po chwili pobiegła przed siebie i tuż przy ogrodzeniu wybiła się mocna tylnymi łapami i energicznie przeskoczyła przez ogrodzenie. Misaki mocno wylądowała na swoich kończynach po czym zaczęła patrzeć przed siebie na piękne widoki i pomyślała :
- Może tu będę szczęśliwa - I pobiegła przed siebie by rozpocząć nowy rozdział w swoim życiu.

-Cóż, ta okolica nie jest tak przytulna jak mój rezerwat Mascanero, ale... Czy to promienne druty! - Tak właśnie nazywa się ogrodzenia pod napięciem w okolicach granicy Meksyku i Teksasu. Zeit, bowiem to on właśnie wypowiedział owe słowa, pochodził z południowych granic Stanów Zjednoczonych Ameryki. - Lepiej nie ryzykować ... Chyba mam plan - Młody Wilk wpatrywał się przez chwilę w dość duży głaz. Zaraz jednak zdecydowanie skoczył na niego i wybił się ponad ogrodzenie. Wylądował niestety nie tak pomyślnie. - Auu! Chyba opadłem już z sił - Przez moment jeszcze potrząsał łapą, a następnie żwawo podreptał ku nowej dla niego krainie.

Fi Południa

Do ogrodzenia podeszła pełna gracji wilczyca. Była to Secretive. Wyglądała na zmęczoną i wściekłą. Co chwilę oglądała się do tyłu. Nie zauważyła ogrodzenia i wpadła na nie. Odskoczyła do tyłu z wyciem bólu.

-Prąd...Zabójca, morderca niewinnych.-mruknęłam.

Zaczęłam szukać furtki. Kiedy okazało się że jej nie ma, zamurowało mnie. Płot bez furtki?!

-Jakby się tam dostać...

Mogłam skoczyć, ale było niebezpieczeństwo że spadnę na płot. Mogłam wykopać dziurę, ale wtedy mogłabym się zaczepić... W końcu wybrałam pierwszą opcję, i z pełną gracją wskoczyłam na kamień, z niego przeskoczyłam płot i gładko wylądowałam po drugiej stronie.

Ruszyłam przed siebie, nawet się nie oglądając. Ruszyłam i zaczęłam zwiedzać Jasper, moją Szczęśliwą Krainę...

Dorosły

Z daleka było widać pewną postać. Szła spokojnym i jakże eleganckim krokiem. To jakaś wilczyca o jasnej barwie futra i dobrej posturze ciała. W końcu podeszła do ogrodzenia stojącego jej przed drogą. Wyglądał niezbyt miło, wręcz przeciwnie, niebezpiecznie. Wilczyca nie zamierzała wpakować się w coś niebezpiecznego, więc delikatnie musnęła łapą przeszkodę. Jej futro stanęło jak na baczność.
- Wrr... Nie przyjemne uczucie... - Mruknęła pod nosem. Nie chciała znowu poczuć prądu na swej skórze, więc żeby przejść postanowiła przeskoczyć przez jakże niebezpieczną przeszkodę. Poszła kilka kroków do tyłu, spojrzała na przeszkodę i zaczęła biec w jej stronę. Gdy była około metr przed nią, odbiła się tylnymi łapami i wbiła się w powietrze. Przez chwilę poczuła się jak szybujący ptak, lecz ta chwila nie trwała długo. Kilka sekund i już stała na wyschniętej ziemi. Nabrała powietrza w płuca i poczuła że tu rozpocznie się nowy rozdział jaj życia. Pobiegła przed siebie na spotkanie nowym przygodą.

Dorastający

Aschta powoli zbliżała się do ogrodzenia. Nie wiedziała czego się spodziewać.
Chwilę później doszła.
-ach, jestem jeszcze tylko to, jedno, długie ogrodzenie pod napięciem- powiedziała do siebie
Chodziła wzdłuż ogrodzenia nie wiedząc jak go pokonać. Dotknęła łapą ogrodzenie by sprawdzić jak razi.
- ał, ja głupia-powiedziała ocierając łapę o drugą.
Odeszła jakby z rezygnacją, odwróciła się i pobiegła do ogrodzenia. Nigdy jeszcze nie osiągnęła takiej prędkości, odepchnęła się od ziemi i długim susem przeskoczyła ogrodzenie.
-mój nowy dom- powiedziała i uśmiechnęła się.
Poszła dalej zwiedzić jasper.

Z daleka było widać zbliżającą się czarną plamę, obok której dreptała inna biała plama trochę mniejsza od czarnej. To jakiś szczeniak i łasica. Szczeniak podszedł do ogrodzenia i zilustrował go wzrokiem. Biała łasica wskoczyła mu na plecy i mruknęła coś do ucha.
- Tak Dare?... - Powiedział i popatrzył się na łasicę, która szybko zeskoczyła z jego pleców i pobiegła w z dłuż ogrodzenia. Szczeniak poszedł za nią i zauważył że Dare wskakuje do podkopanej pod przeszkodą dziury. Schylił łeb i poparzył co znajduje się za płotem. Dużo drzew tracących liście,cztery góry w tle, ogółem obraz jak z bajki. Nic nie myśląc wśliznął się pod ogrodzenie i przy tym otarł o niego grzbietem. Wyskoczył spod ogrodzenia do przodu, usiadł i popatrzył na swój grzbiet, na którym stała zjeżona sierść. Siedział chwilę i obserwował wszystko wokół siebie. Po chwili wstał, a Dare wskoczył mu na plecy.
- Mamy dużo do zwiedzania przyjacielu. - Powiedział i poszedł przed siebie zwiedzać nowy dom.

Dorosły

-Ha, co to takiego?-zastanowiła się wilk doskakując do wyniosłego płotu. Chodził trochę to w tę, to we wte, i przystanął. Machnął ogonem, i musnął łapą siatkę. Przeszedł go zimny dreszcz.-Ha, co to było?-zastanowiła się znów-Jakby sobie tu poradzić. Ahm!-Cofnął się, i wybił w górę. Nieudolnie spadła na dół, i ruszył ku przygodzie.