Zatoka srebrnych piasków

Delta Północy

~Kiba podniósł uszy. - Nie, jeśli już pójdę to nie wrócę, lecz jeśli tu zostanę to cząstka mnie zginie. Jak to się stanie nie będę już tym samym wilkiem. Zmienię się nie do poznania. - Biały wilk nie mógł tego pogodzić. - Choć może ? Może uda mi się...Choć nie jestem do końca pewien. Bo może jak wejdę do wody to... - Wilk miał za miar poświęcić się na jakiś czas, jeśli wszystko było by dobrze. Mógłby tu zostać i się nie zmieniać. - Jeśli wije te nie były przypadkiem to pomogą mi tutaj zostać. Wenus mam do Ciebie prośbę.

Delta Wschodu

Venus nastawiła uszy.
-Tak?-wilczyca gotowa była zrobić wszystko, byleby Kiba został.

Delta Północy

- Teraz wejdę do wody i najprawdopodobniej będę miał wizję. Skoro te wizje się spełniają będę wiedział czy mam zostać. Ale kiedy wizja minie, będę słaby. Proszę tylko byś w tedy zaciągnęła mnie w cień i została przy mnie aż do momentu. gdy się obudzę. To moja jedyna szansa. Albo mnie zabije, albo mi pomoże. - Biały wilk był przekonany że to jedyne rozwiązanie, które jak każde inne niesie za sobą ryzyko.

Delta Wschodu

Wilczycy oczy się powiększyły ze zdziwienia. Chciała go jakoś powstrzymać, ale wiedziała ze to nic nie da.
-Dobrze. Ale bądź ostrożny...
Venus cofnęła się dwa kroki i usiadła. Czekała.

Delta Północy

~Kiba wszedł do wody i faktycznie dostał wizji. Nie trwała ona zbyt długo. Przeciwnie, zaraz po jej zakończeniu wilk upadł z pluskiem na taflę wody. Oczy i usta były zamknięte, a on leżał na boku zupełnie tak jak by był martwy. Jego ciało było jeszcze ciepłe, chodź z czasem to się zmieni. Wilk leżał nie ruchomo a jego sierść błyszczała niczym diament. Nie ruszał się, był jak martwy...

Delta Wschodu

Venus jak strzała pognała do Kiby, i zaciągnęła go do cienia. Usiadła koło niego zdenerwowana. Coś tu chyba było nie tak...

Delta Północy

~Kiba leżał nie ruchomo z trudem oddychał, zaczynał właśnie rozumieć. Co się stanie ? Jeśli przeżyje to może zapomnieć o swojej dawnej watasze. Lecz czy jego siostra sobie poradzi ?
- Jak to nie żyje ?
- To nie możliwe...
- Czy będzie to trwało wiecznie ?
- Jeśli tak postąpię to umrę.
- Nie jestem godzien.
- Lecz nie mogę umrzeć...
- W jego głowie był przeprowadzany ostateczny wyrok. Dowiedział się tylu rzeczy. Tylu nowych spraw. Tylu przeżyć, cierpień i radości. Próbował wszystko uporządkować. Słowa plątały się po między przeszłością...

Delta Wschodu

Venus próbowała obudzić Kibę. Szturchała go łapami. A co jeśli on...? Nie, nie możliwe!

Delta Północy

~Kiba nie reagował. Myśli nie dawały mu spokoju.
- Jeśli to się uda, to co będzie dalej ?
- Jak mam dać sobie z tym radę ?
- Czy śmierć siostry była nieunikniona ?
- Czy Tak to miało wyglądać ?
- Musiało się to stać ?
- Jakim cudem to przegapiłem ?
- Biały wilk układał swoją historię w pamięci. Teraz była ona zmieniona nie do poznania. To on był wilkiem który miał za zadanie do tego nie dopuścić. Nie zawiódł. Był lojalny aż do końca...

Delta Wschodu

-Kiba! Kiba! Wstawaj!-Venus darła się jakby ją ze skóry obdzierali. Cały czas potrząsała wilkiem, mając nadzieję ze ten w końcu się obudzi.

Delta Północy

~Biały wilk nie reagował aż nagle, o nie, tak udało się ! Wilk się obudził. - A...Co się dzieje ? Wenus czemu mnie budzisz ? - Tak udało się Kiba był żywy. Ale zaraz ? Co to ? On całkiem się zmienił. Miał teraz złote oczy i świecącą w słońcu bialusieńką sierść. Wyglądał teraz inaczej. Był nie co wyższy i jego futro było gęstsze jak na zimę. Był zupełnie inny. Jego łapa zagoiła się podobnie jak inne rany. A na szyi pojawił się medalion. Wilk wstał. - To co teraz ? Skoro już zostaję w Jasper ? Normalnie mi nie uwierzysz, co Ci powiem. Lepiej usiądź wygodnie bo zaraz padniesz !

Delta Wschodu

Venus wytrzeszczyła gały. Ale odmiana!
-Mów... Kiba...
Wilczyca usiadła wygonie i przeczesywała myśli. Coraz mniej z tego wszystkiego rozumiała.

Delta Północy

~Kiba usiadł obok niej i zaczął mówić - Bo widzisz okazało się że moja siostra nie żyje i że to ja jestem teraz ostatnim przodkiem wiecznej watahy. Więc teraz ja dowodzę tą watahą. Tylko że ja jestem tutaj w Jasper, a wataha sama się nie odbuduje. Wiec zostanę teraz tu i w mojej watasze Północy. Skoro jestem już ostatni z watahy która nasiąkała magią przez wiele lat, magia w pewnym sensie do mnie powróciła. I z tond ten amulet. W nim zawarta jest moc. Tej mocy nie da cię już użyć i nie da się jej wykorzystać. Teraz pozostałem strażnikiem amuletu. A skoro mam amulet na szyi, niczego nie szukam, więc zostanę tutaj z tobą. - Wilk uśmiechnął się do wilczycy. Po czy przytulił się do niej.

Beta Wschodu

Niby znudzona, a niby nie.. Szła tak po krainie, uśmiechając się od czasu do czasu. W końcu, po tej męczącej wędrówce dotarła tutaj. Wadera machnęła jedynie ogonem i weszła do wody. Prychnęła cicho i przewróciła oczami. Morte podniosła wzrok i zerknęła na znaną jej osobę. Ahh, znów spotkała Gammę Wschodu, super. Jednak teraz nie będzie jej zagadywać, ponieważ jest w trakcie rozmowy. Kiwnęła jedynie łbem na powitanie i zanurzyła całe łapy, za nimi poszła reszta ciała.

Delta Północy

~Kiba nie wiedział co ma o tym wszystkim myśleć, i co powiedzieć. Położył się więc na piasku i czekał, aż wilczyca zacznie do niego przemawiać. Czuł się tak bestrosko. Wiedział że ta chwila nie potrwa długo, wiec czym prędzej chciał się nią nacieszyć.